عَن عُبَادَةَ بْن الصَّامِتِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

 مَنْ أحَبَّ لِقَاءَ اللهِ، أحَبَّ اللهُ لِقَاءَهُ، ومَنْ كَرِهَ لِقَاءَ اللهِ، كَرِهَ اللهُ لِقَاءَهُ

قَالَتْ عَائِشَةُ أو بَعْضُ أَزْوَاجِهِ: إنَّا لنَكْرَهُ الموتَ، قَالَ

لَيْسَ ذَاكِ، وَلَكِنَّ المؤمِنَ إذَا حَضَرَهُ الموتُ بُشِّرَ برِضوانِ اللهِ وَكَرَامتِهِ،

 فَلَيْسَ شَيءٌ أحَبَّ إلَيْهِ مِمَّا أمَامَهُ، فَأحَبَّ لِقَاءَ اللهِ، وَأَحَبَّ اللهُ لِقَاءَهُ، وإنَّ الكافِرَ إذَا حُضِرَ بُشِّرَ بِعَذَابِ اللهِ وَعُقُوبَتِهِ، فَلَيْسَ شَيءٌ أكْرَهَ إليْهِ مِمَّا أمَامَهُ، كَرِهَ لِقَاءَ اللهِ، وَكَرِهَ اللهُ لِقَاءَهُ

***

Allah’a Kavuşma İsteği

Ubâde b. Sâmit (radıyallahü anh)

Sultan-ı Rusûl (sallallahü aleyhi vesellem) Efendimiz’in

şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:

“Kim Allah’a kavuşmayı isterse, Allah da ona kavuşmayı ister. Kim de Allah’a kavuşmaktan hoşlanmazsa Allah da ona kavuşmaktan hoşlanmaz!”

Hazreti Aişe (radıyallahu anha) veya ezvâc-ı tâhirâttan birisi, “Biz ölümü kerih görürüz” deyince, Aleyhissalâtu vesselam Efendimiz şu mukabelede bulundu:

“Kasdımız bu değil. Lâkin, mü’mine ölüm gelince, Allah’ın rızası ve ikramıyla müjdelenir. Ona, önündeki (ölümden sonra kendisini bekleyen) şeylerden daha sevgili bir şey yoktur. Böylece O, Allah’a kavuşmayı ister, Allah da ona kavuşmayı ister. Kâfir ise, ölüm kendisine gelince Allah’ın azabı ve cezasıyla müjdelenir. Bu sebeple ona önünde (kendini bekleyenlerden) daha kötü bir şey yoktur. Bundan dolayı Allah’a kavuşmaktan hoşlanmaz, Allah da ona kavuşmaktan hoşlanmaz.”

(Buhari, Rikak 41; Müslim, Zikr 14)